Artykuł 15

DOSTĘP DO ZASOBÓW GENETYCZNYCH

1. Ponieważ państwa posiadają suwerenne prawa do swoich zasobów naturalnych, określenie zasad dostępu do zasobów genetycznych leży całkowicie w gestii krajowych władz oraz podlega krajowemu prawodawstwu.

2. Każda ze stron będzie dążyła do stworzenia warunków ułatwiających pozostałym stronom dostęp do zasobów genetycznych w celu wykorzystania ich w sposób niezagrażający środowisku oraz nie wprowadzi żadnych ograniczeń, które byłyby sprzeczne z zasadami niniejszej konwencji.

3. W rozumieniu celów niniejszej konwencji za zasoby genetyczne dostarczane przez daną stronę uważa się zgodnie z niniejszym artykułem oraz artykułami 16 i 17, wyłącznie zasoby dostarczane przez państwa-strony, z których pochodzą te zasoby lub, które pozyskały zasoby genetyczne zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji.

4. Zezwolenie na dostęp do zasobów genetycznych udzielane będzie zgodnie z określonymi wspólnie warunkami oraz postanowieniami niniejszego artykułu.

5. Dostęp do zasobów wymagać będzie uzyskania wcześniejszego zezwolenia od państwa-strony dostarczającego zasoby, jeżeli państwo to nie określi innej procedury.

6. Każda ze stron będzie dążyła do podejmowania i prowadzenia badań naukowych opartych na zasobach genetycznych dostarczanych przez inne umawiające się strony przy pełnym udziale tych stron oraz w miarę możliwości na obszarze państw, które są stronami niniejszej konwencji.

7. Każda ze stron podejmie prawne i administracyjne kroki oraz działania zgodne z artykułami 16 i 19, wykorzystując w razie potrzeby środki finansowe określone w artykulach 20 i 21, których celem będzie sprawiedliwy i równy dostęp tych państw do wyników badań i podział korzyści wynikających z komercyjnego czy innego wykorzystania zasobów genetycznych z państwem-stroną dostarczającym te zasoby. Podział ten dokonywany będzie na podstawie wspólnie określonych zasad.